De classificatie van psychische stoornissen bij kinderen en adolescenten is van cruciaal belang voor het opmerken van afwijkingen van het normale, zowel in de ontwikkeling als in de leeftijd van het individu. Dat een gezin de situatie accepteert en een passende benadering hanteert, is een belangrijke ondersteunende factor voor het succes van de behandeling en de ontwikkeling van het kind.
ADHD bij kinderen en jongeren is een aandoening die het moeilijk maakt voor individuen om effectief en georganiseerd gedrag te vertonen. ADHD kan zich manifesteren met symptomen zoals problemen met het concentreren en vasthouden van aandacht, impulsiviteit, rusteloosheid of overmatige activiteit. Kinderen en adolescenten met deze stoornis kunnen gemakkelijk afgeleid zijn. Ze kunnen meer problemen ervaren in academische en sociale situaties vergeleken met hun leeftijdsgenoten.
Vroegtijdige interacties tussen een individu en zijn ouders tijdens de kindertijd spelen een bepalende rol bij de vorming van "Hechtingsstijlen". Deze hechtingsstijlen vormen de sociale en romantische relaties van een individu later in het leven. Kinderen die in hun vroege periode geen veilige hechting hebben ervaren, kunnen in de toekomst Oppositional Defiant Disorder ontwikkelen, wat uiteindelijk in een Gedragsstoornis kan veranderen.
Onderzoek toont aan dat deficiënties in neuropsychologische functies van invloed kunnen zijn op het ontstaan van deze stoornissen. Bijvoorbeeld, factoren zoals een lage verbale intelligentie kunnen ervoor zorgen dat een individu zichzelf moeilijk kan uitdrukken, wat resulteert in agressief gedrag. Bewustzijn van risicofactoren in de vroege fase is van groot belang om dergelijke stoornissen te voorkomen en te beheren.
Kinderen met een angststoornis hebben vaak een gevoeligere aard dan hun leeftijdsgenoten en kunnen meer beïnvloed worden door negatieve prikkels. Het kan moeilijk zijn om hen te kalmeren en kan leiden tot verschillende moeilijkheden in hun dagelijks leven. Traumatische ervaringen zoals ziekenhuisopname, ernstige ziekte of ongevallen tijdens de vroege kindertijd kunnen leiden tot het ontstaan van angststoornissen.
De houding van ouders is ook een belangrijke factor bij angststoornissen. Wanneer ouders onverschillig of afstandelijk zijn of juist overbeschermend en angstig, kan dit bijdragen aan de ontwikkeling van angst bij kinderen. Verhuizingen die het kind van zijn sociale omgeving verwijderen, of het onvermogen om met stressvolle situaties om te gaan, zijn ook factoren die angststoornissen kunnen uitlokken.
De vaardigheid om emoties, gedachten en gedrag te reguleren ontwikkelt zich in de kindertijd en adolescentie. Echter, sommige kinderen kunnen moeite hebben om deze balans te vinden. Vooral extreme woedeaanvallen, overmatige verlegenheid, het negeren van sociale normen en voortdurende problemen in vriendschappen kunnen wijzen op een onderliggende psychische aandoening. Deze situaties kunnen vaak veel gemakkelijker worden aangepakt als ze vroegtijdig worden opgemerkt.
Kinderen met een zwakke emotionele bewustwording kunnen moeite hebben om hun gevoelens te herkennen en te uiten, wat kan leiden tot negatieve gedachten en ongepast gedrag. De verbinding tussen deze drie gebieden is een van de belangrijkste werkgebieden in kinderpsychotherapie. Met speltherapie, cognitieve gedragstherapie en emotionele regulatiewerk kan de verbinding tussen emotie, gedachte en gedrag bij kinderen gezond worden ondersteund.
Hoewel paniekaanvallen meestal worden geassocieerd met volwassenen, kunnen ze ook worden gezien bij kinderen en adolescenten. Paniekaanvallen manifesteren zich met symptomen zoals plotselinge hartkloppingen, kortademigheid, duizeligheid en trillen van de handen, en wanneer het kind deze gevoelens niet kan begrijpen, kan intense angst ontstaan. Paniekstoornis is een toestand van voortdurende angst voor het opnieuw ervaren van deze aanvallen.
Paniekstoornis bij kinderen kan hun schoolprestaties verminderen en ervoor zorgen dat ze sociale situaties vermijden. Deze situatie kan ook samengaan met sociale fobie of sociale angststoornis. Vroege tussenkomst kan kinderen helpen omgaan met de angsten die ze ervaren. Bij de behandeling van paniekstoornis zijn ouderondersteuning, het creëren van een veilige omgeving en indien nodig psychiatrische medicatie samen met psychotherapie van groot belang.
Sociale angststoornis is de situatie waarin kinderen sociale situaties vermijden uit angst om beoordeeld of vernederd te worden. Ook bekend als sociale fobie, manifesteert deze situatie zich bij schoolgaande kinderen als het vermijden van presentaties, het terughoudend zijn in gesprekken met leerkrachten en stil zijn in de klas.
Als gevolg van dit soort angsten kan het kind ervoor kiezen alleen te blijven of fysieke symptomen ervaren zoals misselijkheid, zweten en blozen. Als het op de lange termijn niet wordt behandeld, kan het leiden tot schoolfobie, een gebrek aan zelfvertrouwen en academisch falen. Met cognitieve gedragstherapie kunnen deze denkpatronen worden veranderd en kan de deelname van kinderen aan sociale omgevingen gezonder worden.
Bij kinderen die lijden aan een posttraumatische stressstoornis kunnen ook aanzienlijke veranderingen in eetgedrag worden waargenomen. Sommige kinderen kunnen hun eetlust verliezen, terwijl anderen oncontroleerbaar beginnen te eten. Eetstoornissen die zich na een trauma ontwikkelen, kunnen een weerspiegeling zijn van de poging van het kind om opnieuw een gevoel van veiligheid te krijgen.
Hoewel aandoeningen zoals anorexia nervosa, boulimia en eetbuistoornis zelden worden gezien tijdens de kindertijd, komen ze vaker voor tijdens de adolescentie. In veel van deze aandoeningen is het onderliggende probleem traumatische ervaringen en moeilijkheden met emotionele regulatie. Trauma-gebaseerde eetstoornissen kunnen effectief worden behandeld met EMDR, kunstzinnige therapie en emotioneel bewustzijnswerk. Samenwerking van een voedingsdeskundige, psycholoog en psychiater is vereist.
De symptomen van psychische aandoeningen manifesteren zich als onevenwichtigheden in de emoties, gedachten en gedragingen van het individu. Deze symptomen kunnen de dagelijkse functionaliteit beïnvloeden.
Veelvoorkomende symptomen zijn:
Voortdurende angst of vrees
Slapeloosheid of overmatige slaap
Geen plezier beleven aan dagelijkse activiteiten
Onttrekking uit sociale omgevingen
Moeite met concentreren
Gedachten over zelfbeschadiging
Als deze symptomen langdurig aanhouden of de levenskwaliteit van de persoon verlagen, moet ondersteuning van een specialist worden gezocht.
Paniekaanvallen en paniekstoornis zijn vergelijkbare, maar verschillende situaties.
Een paniekaanval is een plotselinge, intense angst of gevoel van ongemak dat snel zijn hoogtepunt bereikt. Het gaat gepaard met lichamelijke symptomen zoals hartkloppingen en pijn op de borst.
Paniekstoornis, daarentegen, is een aandoening waarbij er herhaalde paniekaanvallen zijn en een aanhoudende angst dat deze aanvallen opnieuw zullen optreden, wat een negatieve invloed kan hebben op het sociale en beroepsleven van de persoon.
Met vroege psychiatrische steun kan het worden beheerst.
Sociale fobie en sociale angststoornis wijzen op hetzelfde fundamentele probleem: de angst om beoordeeld te worden in een groep.
Een persoon ervaart intense angst wanneer hij in het bijzijn van anderen spreekt, eet of praat, wat gepaard kan gaan met lichamelijke symptomen: zweten, blozen, trillen van de handen, enzovoort.
Sociale angststoornis is de medische term voor sociale fobie. Als het niet wordt behandeld, kan het school, werk en sociale relaties negatief beïnvloeden.
Met cognitieve gedragstherapie en indien nodig medicatie kunnen positieve resultaten worden bereikt.
Posttraumatische stressstoornis is een mentale aandoening die zich ontwikkelt na een ernstige gebeurtenis (ongeval, aanval, natuurcatastrofe, misbruik, enz.).
Een persoon kan het gevoel hebben de trauma opnieuw te beleven en kan slaapproblemen, nachtmerries, schrikreacties, woede-uitbarstingen en verhoogde waakzaamheid vertonen.
Het vermijden van plaatsen of mensen die aan de gebeurtenis herinneren, wordt ook vaak gezien.
Posttraumatische stressstoornis verdwijnt vaak niet vanzelf over de tijd. Psychotherapie, vooral technieken gericht op trauma zoals EMDR, kan effectief zijn in dit proces.
Eetstoornissen zijn geestelijke aandoeningen die worden gekenmerkt door ernstige verstoringen in eetgewoonten en lichaamsperceptie.
De meest voorkomende typen zijn:
Anorexia nervosa: Overmatige angst voor gewichtstoename, weigeren te eten
Boulimia nervosa: Eetbuien gevolgd door braken of overmatige lichaamsbeweging
Binge-eetstoornis: Ongecontroleerd eten gevolgd door schuldgevoelens
Deze stoornissen hebben ook ernstige gevolgen voor de fysieke gezondheid. Vooral bij jongeren is er veel kans op behandeling met vroege interventie.
Emoties, gedachten en gedragingen zijn de fundamentele bouwstenen van de menselijke psychologie. Elk van hen is met elkaar verbonden. Als ze in balans zijn, kan een individu gezondere beslissingen nemen en zijn emoties beheersen.
Een negatieve gedachte kan leiden tot een negatieve emotie en uiteindelijk tot ongepast gedrag. Wanneer deze cyclus wordt doorbroken, kan psychologische verlichting worden bereikt.
In psychotherapieën wordt in deze drie gebieden gewerkt om het individu te helpen zichzelf te leren kennen, zijn problemen op te lossen en nieuwe vaardigheden te ontwikkelen.
Daarom hebben psychologische ondersteuningsprocessen als doel niet alleen symptomen te verminderen, maar ook emotionele veerkracht te vergroten.