Oedeem is een aandoening waarbij door overmatige vochtophoping in het lichaam zwelling en opgeblazenheid in de weefsels ontstaat. Oedeem, dat meestal voorkomt in gebieden zoals benen, enkels, handen en gezicht, kan soms ook in verschillende delen van het lichaam optreden. Factoren die oedeem veroorzaken zijn onder andere hartfalen, nierziekten, leverproblemen, hormonale onevenwichtigheden en stoornissen in het lymfesysteem. Oedeem dat in een vroeg stadium wordt opgemerkt, kan onder controle worden gehouden met de juiste beheerseaanpakken.
Oedeem ontstaat wanneer de vloeistofoverdracht van binnen de bloedvaten naar het weefsel toeneemt of deze vloeistof niet voldoende kan worden teruggeabsorbeerd. Vaak bereiden verhoogde capillaire doorlaatbaarheid, verhoogde intravasculaire druk of verstoorde lymfatische drainage de basis voor deze situatie.
Oedeem kan prominent zichtbaar worden in gebieden zoals benen, enkels, handen, gezicht en de buik. Spanning in de huid, zwelling, gewichtstoename en verzakking bij aanraking kunnen ook voorkomen. Deze processen ontwikkelen zich afhankelijk van de bestaande gezondheidstoestand van de persoon, levensgewoonten en omgevingsfactoren.
Oedeem in het lichaam manifesteert zich meestal door symptomen zoals een zwaar gevoel, spanning in de huid, zwelling en strakheid. Bij oedeem dat vooral optreedt in handen, enkels, benen en gezicht, is het belangrijk om een arts te raadplegen. Bij klachten zoals plotselinge gewichtstoename, ineffectiviteit van diuretica of kortademigheid moet medische hulp worden ingeroepen.
Oedeem kan klinisch aantonen met de volgende bevindingen:
Opvallende zwelling van de onderste ledematen
Spanning in de huid
Verzakkingen bij drukken met een vinger (putjes oedeem)
Ochtendoedeem rondom de ogen
Schoenen of sieraden zoals ringen die strak zitten
Onverklaarbare toename bij dagelijks gewichtscontrole
Vermoeidheid en algemene lichaamszwakte
De redenen die bijdragen aan de vorming van oedeem in het lichaam kunnen worden beoordeeld onder twee hoofdcategorieën: fysiologisch en pathologisch. Afhankelijk van de bron van oedeem kan het klinische plan van aanpak variëren.
Fysiologisch oedeem ontwikkelt zich meestal op basis van levensstijl en omgevingsomstandigheden. Deze vormen van oedeem zijn kortstondig en er is geen onderliggende ziekte aan de orde. Als het echter lange tijd aanhoudt, kan een medische evaluatie nodig zijn.
Voedingsmiddelen die grote hoeveelheden zout bevatten, kunnen leiden tot natriumophoping in het lichaam, waardoor de extracellulaire vloeistof toeneemt. Door dit effect van natrium wordt water in de weefsels vastgehouden en ontstaat oedeem.
Als niet voldoende water wordt gedronken, neigt het lichaam ertoe om water in de weefsels vast te houden ter compensatie van het vloeistoftekort. Dit kan bijdragen aan de vorming van oedeem door activering van de herabsorptiemechanismen van de nieren.
Langdurig in dezelfde houding blijven vermindert de veneuze terugkeer in de onderste ledematen. De vertraagde circulatie veroorzaakt door de zwaartekracht leidt tot vloeistofovergang naar de weefsels en oedeemvorming in de benen.
Veranderingen in oestrogeen- en progesterongehalten tijdens periodes zoals premenstruele cyclus, zwangerschap en menopauze beïnvloeden de vochtbalans in het lichaam. Dit kan vooral bij vrouwen leiden tot tijdelijke oedeemvorming.
In warme omstandigheden verwijden de bloedvaten (vasodilatatie), wat de overdracht van vloeistof uit de bloedvaten naar de omgevende weefsels vergemakkelijkt. Een toename van oedeem in de handen en voeten komt vaak voor in de zomermaanden.
Pathologisch oedeem ontwikkelt zich door een onderliggende orgaanfunctieafwijking en kan chronisch zijn. Het is belangrijk om de oorzaken van dit type oedeem vast te stellen voor een juiste diagnose en behandeling.
Een verminderde pompcapaciteit van het hart leidt tot onvoldoende bloedtoevoer naar de weefsels en terugstroom van veneus bloed. Dit kan zich manifesteren met symmetrisch oedeem, vooral in de benen en enkels.
Een verminderde filterfunctie van de nieren beïnvloedt de balans van vloeistoffen en elektrolyten. In gevallen zoals nefrotisch syndroom verlaagt eiwitverlies de oncotische druk in de bloedvaten, wat oedeemvorming kan veroorzaken. Oedeem dat 's ochtends rond de oogleden en gezicht opduikt, kan niergerelateerd zijn.
Een afname van de eiwitsynthesecapaciteit van de lever maakt het moeilijk om het bloed in de bloedvaten te houden. Dit veroorzaakt vaak vochtophoping in de buik en oedeem in de enkels.
Een afname van schildklierhormonen kan leiden tot ophoping van mucopolysacchariden tussen de weefsels, wat resulteert in de vorming van non-pitting oedeem, dat stevig is en bij drukken geen inzinking vertoont.
Een aangeboren onvoldoende ontwikkeling van de lymfevaten of obstructie als gevolg van chirurgische ingrepen, trauma of infectie kan leiden tot chronische en meestal eenzijdige oedeemvorming, bekend als lymfoedeem.
Het verminderen van zoutconsumptie, voldoende waterinname, regelmatig sporten en rusten met de voeten omhoog kunnen nuttig zijn om oedeem in het lichaam kwijt te raken. Als oedeem constant terugkeert of ernstig is, raadpleeg dan een gezondheidsdeskundige.
Effectieve methoden om oedeem te verminderen zijn:
Verminderen van zoutconsumptie
Dragen van compressiekousen onder dokterscontrole
Wandelen
Fietsen
Massage geven aan het oedeemgebied
Geen strakke kleding dragen
Gezond eten
Inname van vitamine B6 supplementen
Oedeem verdrijvende voedingsmiddelen:
Peterselie
Komkommer
Watermeloen, ananas
Water met citroen
Bij het gebruik van dit soort voedingsmiddelen moet rekening worden gehouden met de persoonlijke gezondheidstoestand. Personen met nierziekte moeten geen kruidenmiddelen toepassen zonder hun arts te raadplegen.
Om oedeem te diagnosticeren en de oorzaak te begrijpen, wordt een lichamelijk onderzoek uitgevoerd, waarbij de zwelling van de lichaamsweefsels wordt gecontroleerd en de medische geschiedenis wordt bestudeerd. In sommige gevallen kunnen bloedtesten, echografische onderzoeken of andere tests nodig zijn.
Het basisprincipe van de behandeling van oedeem is het identificeren van de onderliggende oorzaak en het toepassen van een geschikte medische benadering voor deze oorzaak. Bij tijdelijke oedeem zijn levensstijlveranderingen meestal voldoende, terwijl medische behandeling noodzakelijk is bij oedeem als gevolg van systemische ziekten.
Als er sprake is van een onderliggende hart-, nier-, lever- of schildklieraandoening, wordt een medisch behandelplan opgesteld onder leiding van de relevante specialist. Medicatie kan worden gebruikt indien nodig onder dokterscontrole. Het ongecontroleerd gebruik van deze medicatie kan echter ernstige vloeistof- en elektrolytenonevenwichtigheden veroorzaken, dus het moet onder begeleiding van een arts staan.
In gevallen van oedeem gerelateerd aan medicijnen of lymfatische drainageproblemen kunnen ondersteunende methoden zoals fysiotherapie en lymfatische massage worden overwogen. Bij eenzijdig, hard of langdurig oedeem moet verdere evaluatie worden uitgevoerd.
De duur van oedeem varieert afhankelijk van het soort onderliggende oorzaak. Oedeem veroorzaakt door gebrek aan lichamelijke activiteit, overmatig zoutverbruik of hormonale veranderingen neemt meestal binnen enkele dagen vanzelf af. Oedeem als gevolg van hart-, nier- of leverproblemen kan echter langer duren en medische interventie vereisen.
Nee, niet elke zwelling houdt verband met oedeem. Trauma's, infecties, aandoeningen aan het zachte weefsel of lokale ontstekingen kunnen ook zwelling veroorzaken; daarom moet de aard, duur en begeleidende symptomen van de zwelling worden geëvalueerd.
Oedeem komt meestal voor in gebieden die door de zwaartekracht worden beïnvloed, namelijk de voeten, enkels en benen. Echter, bij sommige systemische ziekten kan oedeem ook optreden in handen, gezicht, buikholte, longen of rond de ogen.
Ja, voldoende waterinname is effectief bij het behoud van de vochtbalans in het lichaam en kan helpen om oedeem te voorkomen. Uitdroging van het lichaam kan de vochtretentie vergroten.