Sport is een belangrijke activiteit die de fysieke uithoudingsvermogen vergroot en een van de fundamenten van een gezonde levensstijl is. Echter, vooral professionele sporters en amateursporters met intensieve trainingsprogramma's kunnen door prestatieverwachtingen, druk op lichaamsomposities en competitieve gevoelens ongezonde eetgedragingen ontwikkelen.
Anorexia Athletica kan ontstaan wanneer sporters hun energie-inname beperken, overmatig trainen of zich wenden tot een onevenwichtige voeding om hun prestaties te verbeteren of specifieke fysieke doelen te bereiken.
Anorexia Athletica is een eetstoornis die bij sporters voorkomt als gevolg van de beperking van de energie-inname door prestatiedruk, gewichtscontrole of esthetische verwachtingen. Deze situatie kan leiden tot fysieke, hormonale en metabolische problemen als gevolg van een verstoord energiebalans door het niet voldoen aan de dagelijkse energiebehoefte binnen een intensief trainingsprogramma.
In tegenstelling tot de klassieke anorexia nervosa, is het bij Anorexia Athletica niet de hoofdmotivatie om er mager uit te zien. Hier is de bepalende factor het verlangen om prestatie te verbeteren, het streven naar een bepaald gewicht of specifieke sportverwachtingen.
De ontwikkeling van eetstoornissen bij sporters ontstaat vaak door de combinatie van prestatiedoelen, psychologische druk en sportspecifieke omgevingsfactoren. Dit kan zowel bij professionele als amateur sporters voorkomen en is vaak een moeilijk te detecteren proces.
Sporters bevinden zich in een competitieve omgeving waarin ze sneller, sterker of duurzamer willen zijn. Deze druk kan ertoe leiden dat de sporter zijn voeding met prestatiedrang overmatig controleert, onnodige beperkingen oplegt of niet aan zijn dagelijkse energiebehoefte voldoet.
In esthetische sporttakken zoals ballet, gymnastiek en kunstschaatsen, waar een slank uiterlijk centraal staat, kunnen sporters zich wenden tot ongezonde eetgewoonten. Deze takken stellen sporters bloot aan kritiek over hun lichaamscompositie, waardoor ze kwetsbaar zijn.
In sporten zoals boksen, judo, gewichtheffen en roeien moeten sporters binnen een bepaald gewichtsklasse blijven. De druk om snel gewicht te verliezen leidt tot:
Ondermaats eten
Verminderde waterinname
Overmatig trainen
Ongezonde, snelle gewichtsverlies methoden
die eetstoornissen kunnen verergeren.
Sporters met langdurige en intensieve trainingsregimes hebben een hoge energiebehoefte. Maar als de dagelijkse energie-inname niet overeenkomt met deze behoefte, kunnen na verloop van tijd:
Vermoeidheid
Prestatieverlies
Spierverlies
Langzame herstel
Verminderde concentratie
symptomen optreden.
Anorexia Athletica kan bij atleten optreden wanneer er een onevenwicht is tussen energie-inname en trainingsbelasting, en kan leiden tot zowel fysieke als prestatiegerelateerde symptomen.
Aanhoudende vermoeidheid en energiegebrek
Spierverlies en zwakte
Verzwakking van het immuunsysteem, frequente ziektes
Onregelmatigheden in de menstruatiecyclus bij vrouwelijke sporters
Frequent letsel en trager herstel
Gewichtsverlies of onregelmatige gewichtsveranderingen
Verminderde trainingscapaciteit
Verlengde hersteltijd
Problemen met aandacht en concentratie
Maaltijden overslaan of porties extreem verkleinen
Vermijden van voedselgroepen zoals koolhydraten en vetten
De wens om de geconsumeerde calorieën te compenseren met lichaamsbeweging
Symptomen kunnen vroege signalen zijn van energietekort bij sporters en moeten worden beheerd met een juiste voedingsplanning.
RED-S is een energiegebrekstoestand die optreedt wanneer de energie-inname van sporters de trainingsbelasting niet dekt en een aantal lichaamssystemen beïnvloedt. Anorexia Athletica kan een belangrijke oorzaak zijn van deze energiedisbalans.
Wanneer een sporter door prestatiebehoeften of gewichtsbeheersing voedselinname beperkt, kan een energietekort ontstaan. Dit kan snel leiden tot RED-S, dat resulteert in:
Verlaging van de metabolische snelheid,
Spierverlies en verminderde prestaties,
Hormonale disbalansen,
Verzwakking van het immuunsysteem,
Onregelmatigheden in de menstruatiecyclus bij vrouwelijke sporters,
Frequent letsel kan veroorzaken.
Als Anorexia Athletica niet vroegtijdig wordt ontdekt, kan RED-S voortschrijden en op lange termijn gezondheidsproblemen veroorzaken bij de sporter. Daarom is regelmatige evaluatie van de energiebalans belangrijk in de sportvoeding.
Het primaire doel van de behandeling van Anorexia Athletica is het herstellen van de energiebalans van de sporter, het ondersteunen van gezonde eetgewoonten en het veilig voortzetten van de prestaties.
De dagelijkse energiebehoefte van de sporter wordt bepaald op basis van leeftijd, geslacht, trainingsintensiteit en sportdiscipline. Onvoldoende calorie-inname wordt geleidelijk verhoogd om de energiebalans van het lichaam te herstellen.
Een voedingsprogramma dat hoofd- en tussendoortjes bevat, met een evenwicht in koolhydraten-proteïnen-vetten, wordt opgesteld. Vitamine- en mineralentekorten worden geëvalueerd.
De voedingsprincipes voor vóór, tijdens en na de training worden aan de sporter gedeeld. Indien er sprake is van overmatige lichaamsbeweging, wordt dit proces opnieuw gereguleerd.
Regelmatige opvolggesprekken kunnen worden gehouden om de duurzaamheid van eetgewoonten te waarborgen. Maaltijdplanning, energieniveau, prestaties en herstelprocessen worden gemonitord.
Indien nodig kunnen de steun en expertise van gespecialiseerde endocrinologie- en psychologie-afdelingen een onderdeel zijn van het behandelproces.
Anorexia Athletica kan bij sporters worden herkend aan symptomen zoals een tekort aan energie, verminderde prestaties, overmatige vermoeidheid en frequente blessures. Bovendien kunnen gedragsveranderingen zoals het overslaan van maaltijden, overmatige voedselbeperking of de poging om calorie-inname met lichaamsbeweging te compenseren belangrijke signalen zijn.
Het geven van de juiste voedingseducatie, het vaststellen van realistische prestatiedoelen en het verlenen van steun door ouders en trainers kunnen een preventieve rol spelen bij jonge sporters.
Langdurig energiegebrek kan leiden tot verminderde botdichtheid, hormonale disbalansen en verzwakking van het immuunsysteem. Het blijvend verlagen van de prestaties kan resulteren in stressfracturen en chronische vermoeidheid.
Energietekort kan de spierkracht, uithoudingsvermogen en herstelvermogen negatief beïnvloeden, wat kan leiden tot een significante daling van de sportieve prestaties. Op lange termijn kan er een daling in trainingscapaciteit, motivatie en een verhoogd risico op letsel optreden.