Urine-incontinentie bij vrouwen is een gezondheidsprobleem dat optreedt als gevolg van verzwakte of beschadigde bekkenbodemspieren. Hoewel het in de samenleving vaak met ouderdom wordt geassocieerd, kan het ook veel voorkomen bij jonge en middelbare vrouwen. Het kan worden veroorzaakt door factoren zoals bevalling, obesitas en menopauze. Bij urine-incontinentie kunnen symptomen optreden zoals frequent urineren, plotselinge en onvrijwillige urineverlies. Behandelingsopties omvatten bekkenbodemoefeningen, medicatie en chirurgische ingrepen.
Waarom Treedt Urine-incontinentie bij Vrouwen Op?
Urine-incontinentie, een veelvoorkomend gezondheidsprobleem bij vrouwen, kan in verschillende leeftijdsgroepen voorkomen. Deze aandoening ontwikkelt zich niet als gevolg van een enkele oorzaak; het kan ontstaan wanneer anatomische, hormonale, neurologische en levensstijlgerelateerde factoren samenkomen. De belangrijkste oorzaken van urine-incontinentie bij vrouwen zijn:
-
Zwangerschap en Bevalling
Tijdens de zwangerschap kan de groeiende baarmoeder druk uitoefenen op de blaas, waardoor het moeilijker wordt om de urine onder controle te houden. Tijdens de bevalling kan uitrekking of beschadiging van bekkenbodemspieren en -zenuwen het risico op urine-incontinentie vergroten. Vooral meerdere geboorten, het baren van een grote baby en moeilijke bevallingen kunnen dit risico vergroten.
-
Menopauze en Hormonale Veranderingen
Tijdens de menopauze veroorzaakt de afname van het oestrogeenhormoon dat de weefsels rond de blaas en urinewegen hun elasticiteit verliezen. Dit kan resulteren in verminderde controle over het vullen en legen van de blaas.
-
Verzwakking van de Bekkenbodemspieren
De bekkenbodemspieren zijn de belangrijkste structuren die de blaas en urethra ondersteunen. Spierzwakte kan leiden tot urine-incontinentie, met name in situaties waarbij de druk in de buikholte toeneemt.
-
Gewichtsveranderingen
Overgewicht kan de druk in de buikholte vergroten en druk uitoefenen op de blaas. Dit kan na verloop van tijd de bekkenstructuren belasten en het risico op urine-incontinentie vergroten.
-
Chronische Hoest en Obstipatie
Aanhoudende hoest of chronische obstipatie kan de bekkenbodemspieren herhaaldelijk belasten, wat kan leiden tot verzwakking van dit gebied.
-
Neurologische Aandoeningen
Ziekten die het zenuwstelsel aantasten, zoals multiple sclerose (MS), Parkinson, beroerte of ruggenmergletsel, kunnen het normale functioneren van de blaas belemmeren. In dergelijke gevallen komt vaak aandrang-incontinentie voor.
-
Urineweginfecties
Tijdelijke klachten van urine-incontinentie kunnen optreden, vooral tijdens urineweginfecties die de blaas irriteren.
Wat Zijn de Vaak Voorkomende Types Urine-incontinentie bij Vrouwen?
Urine-incontinentie kan zich bij elke vrouw anders manifesteren. Afhankelijk van de onderliggende oorzaken en de werking van de blaas, kan het zich in verschillende vormen voordoen.
Stress-incontinentie
Stress-incontinentie treedt op wanneer er plotselinge druk op de blaas ontstaat. Mensen hebben meestal moeite om hun urine vast te houden tijdens hoesten, niezen, lachen of sporten. De oorzaak kan zwakte van de bekkenbodemspieren zijn, structurele veranderingen na de bevalling, ouderdom of oestrogeenverlies.
Aandrang-incontinentie
Bij aandrang-incontinentie is er een plotselinge en onbedwingbare drang om te urineren. Urineverlies treedt op terwijl geprobeerd wordt de wc te bereiken. Onvrijwillige samentrekkingen van de blaas, urineweginfecties, blaasstenen, neurologische aandoeningen of een overactieve blaas kunnen deze aandoening veroorzaken.
Gemengde Incontinentie
Bij gemengde incontinentie komen symptomen van zowel stress- als aandrang-incontinentie samen voor. Vrouwen kunnen urine verliezen bij hoesten of niezen, samen met een plotseling gevoel van aandrang.
Overloop-incontinentie
Bij overloop-incontinentie is de blaas zo vol dat er onbewust druppelsgewijs urine incontinentie optreedt. Incontinentie treedt meestal in kleine beetjes op, maar door een blaas die niet volledig geleegd kan worden, kan er geleidelijk een toenemend gevoel van volheid optreden.
Functionele Incontinentie
Dit gebeurt wanneer fysieke beperkingen of mentale problemen de persoon verhinderen om op tijd het toilet te bereiken. Er is blaascontrole, maar de persoon ervaart incontinentie omdat hij/zij fysiek niet in staat is om naar het toilet te gaan. Het kan voorkomen bij oudere mensen, patiënten met bewegingsbeperkingen, en mensen met neurologische problemen zoals Alzheimer en dementie.
Wanneer Moet een Vrouw een Arts Raadplegen voor Urine-incontinentie?
Vrouwen moeten een arts raadplegen als urine-incontinentie aanhoudend wordt, dagelijkse activiteiten beperkt of gepaard gaat met symptomen van een infectie in de lagere urinewegen. Na evaluatie door een gespecialiseerde arts en het uitvoeren van de nodige tests, kunnen geschikte behandelmethoden worden bepaald om de kwaliteit van leven te verbeteren.
U kunt een specialist raadplegen als u een of meerdere van de volgende symptomen heeft:
-
Urineverlies dat een invloed heeft op het dagelijks leven,
-
Incontinentie gepaard met een gevoel van geen tijd hebben om het toilet te bereiken,
-
Hygiëneproblemen en huidirritatie,
-
Terugtrekken uit sociale omgevingen, verlies van zelfvertrouwen,
-
Ontwaken met een aandrang om ’s nachts te urineren,
-
Een branderig gevoel, pijn tijdens het urineren en frequente infecties.
Hoe Wordt Urine-incontinentie bij Vrouwen Behandeld?
Voordat met de behandeling van urine-incontinentie wordt gestart, wordt een gedetailleerde medische geschiedenis afgenomen, een bekkenonderzoek uitgevoerd en indien nodig verdere onderzoeken.
De behandeling begint meestal met veranderingen in de levensstijl. Het verminderen van de inname van thee, koffie en koolzuurhoudende dranken, regelmatige vochtinname, stoppen met roken en gewichtsbeheersing zijn effectief bij het verminderen van urine-incontinentie. Oefeningen gericht op het versterken van de bekkenbodemspieren zijn ook effectief bij het voorkomen van urineverlies.
Voor aandrang-incontinentie kunnen medicamenteuze behandelingen worden toegepast. Deze medicijnen kunnen de blaascapaciteit vergroten en het gevoel van aandrang verminderen. Voor de ontspanning van de bekkenbodemspieren worden apparaten gebruikt die werken door zenuwstimulatie en fysiotherapie toegepast. Door middel van chirurgie worden bandjes geplaatst die de blaashals ondersteunen om urine-incontinentie te verhinderen.
Veelgestelde Vragen
Is urine-incontinentie bij vrouwen een normale toestand met veroudering?
Nee, hoewel urine-incontinentie vaak voorkomt met veroudering, wordt deze situatie niet als normaal beschouwd. Met de leeftijd kunnen de bekkenbodemspieren verzwakken, hormoonniveaus kunnen veranderen en sommige chronische ziekten kunnen zich ontwikkelen.
Kan urine-incontinentie zich ontwikkelen bij vrouwen die niet bevallen zijn?
Urine-incontinentie kan ook voorkomen bij vrouwen die niet zijn bevallen. Vooral aandrang-incontinentie, hormonale veranderingen, overactiviteit van de blaasspieren of neurologische aandoeningen kunnen bij vrouwen die niet zijn bevallen voorkomen.
Hoe kan de type urine-incontinentie worden vastgesteld?
Een uroloog kan worden geraadpleegd voor een juiste type urine-incontinentie diagnose. Symptomen kunnen soms aangeven om welk type het gaat: als u urine verliest tijdens hoesten, lachen of sporten, is het stress-incontinentie; als u de wc niet haalt, is het aandrang-incontinentie; en als het beide momenten betreft, kan het gemengde incontinentie zijn.
Is urine-incontinentie een psychologisch probleem?
Urine-incontinentie is een fysiologisch probleem dat na verloop van tijd psychologische problemen kan veroorzaken. Veel voorkomende consequenties zijn voortdurende angst om nat te worden, gevoelens van schaamte, sociale isolatie en verlies van zelfvertrouwen.